Küçükken, yani 4–5 yaşlarında, hayatımın ilk oyuncaklarına yavaş yavaş sahip oluyordum. Her oyuncak benim için çok değerliydi, çünkü zaten az vardı. Hala hepsini hatırlarım o oyuncakların.

4 yaşına girdiğim gün amcam bana bir robot almıştı. Kumandalı araba şeklindeydi ama düğmesine bastığında araba robota dönüşüyordu ve arka tekerleriyle yola devam ediyordu. o gece mutluluktan uyuyamadım. Sabah uyandığımda bir aceleyle Cem'i arattırdım, gelsin de robotla oynayalım diye. Ben paylaşmayı gerçekten severdim, beraber oynayalım istemiştim. Cem geldi oynamaya başladık. Ama garip bir şeyler oldu, hayatımda ilk kez orada fark ettiğim bir şey, Cem robot kendisininmiş gibi davranmaya başladı. Bana oynatmıyordu ve oyunun gidişatına karar veriyordu. Mutsuzdum ve onun da mutsuz olmasını istedim, robotu bana vermesini artık oynamak istemediğimi söyledim. Sesim sakindi, bağırmamıştım, sadece istediğimi iletmiştim, benim olanı istiyordum. Robotu eline aldı, ayağa kalktı, "Al lan" dedi sadece robotu fırlattı. Annesinin yanına gitti, biraz sonra annem gelip beni sessiz ve gözüm yaşlı buldu. Hatırlıyorum ne diyeceğini bilememişti. Yenisini alırız falan dedi ama alamayacaklarını biliyordum. Birazdan Cem ve annesi kalkıp gittiler. Robot tamamen kırılmamıştı. Elimle araba şekline ve geri robot şekline getirip sürebiliyordum ama kumandası ondan sonra hiç çalışmadı, bozulmuştu...

Bazı şeyler öğrendim ama bazı şeyleri değiştiremedim. Ben hala paylaşmayı seviyorum. Ama paylaştığım şeyler nasıl oluyorsa bir anda bana ait olmaktan çıkıyor. Ben kafamı çevirdiğimde robotumla oynamak istiyorum, ama karşımdaki bana bunu vermeyi reddediyor. “Vereceksin” dediğimde fırlatıp rahatlıkla kendine ait olmayanı kırıyor. Bir çocuktan farksızım. Kendime ait oyuncaklarım olsun istiyorum. Kimsenin bilmediği kimsenin görmediği, sadece bana ait.

Oyuncaklarım çok olsaydı kırılmasına bu kadar üzülmezdim. Ama ben küçük bir dünyası olan küçük bir insanım ve kendime ait çok az şeyim var. Küçücük bir adamdan ne beklenir ki…

Paylaştığım her şeyimi geri isteyeceğim. Bütün kırıklara, hatta her şeyimi kaybetmeye hazırım. Yeter ki hayatım tekrar benim olsun, en baştan tekrar toparlarım her şeyi, zamanla… Toparladığım şeyleri tekrar paylaşırım sonra, ta ki yeni birileri bana sahip olana kadar…

Sonra tekrar isterim kendimi….